پای چه کسی روی سیم اینترنت است؟

بهانه آن هم گزارش مبسوط کمیسیون اینترنت و زیرساخت انجمن تجارت الکترونیک تهران است که هفته گذشته در دومین پژوهش خود درخصوص وضعیت اینترنت کشور با بررسی وضعیت اینترنت در۵۰کشور جهان آورده است: همانطور که مشخص است، ایران با میانگین حدود ۴۸درصد وبسایت دارای اختلال، پس ازچین با میانگین حدودی ۴۷درصد به عنوان اولین کشور با بیشترین اختلال اینترنت در۹ماه اخیر است. بعد از انتشار این گزارش بود که برخی از رسانهها آن را در کنار افزایش قیمت اینترنت قرار دادند و البته به درستی نتیجهگیری کردند که در حالی قیمت اینترنت در ایران افزایش داشته است که رکورددار کیفیت پایین و اختلال بالا هم است. البته واکنش وزارت ارتباطات هم همان واکنش همیشگی بود؛ وزیر ارتباطات در حاشیه هیأت دولت رو به خبرنگاران ادعا کرد که «در سال گذشته هیچ قطعی سراسری اینترنت نداشتیم.» اما واکنش وزارت ارتباطات به این گفتهها تنها به این جمله محدود نماند و همین دیروز امیر لاجوردی، جانشین وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات با اشاره به گزارش مورد اشاره، صحت بخشهایی از آن را زیر سوال برد. به عنوان مثال او مدعی شد در این گزارش دو گزاره «هزینه چندهزار میلیاردی کاربران» و «افزایش نفوذ و آسیبپذیری تجهیزات دیجیتال کاربران» بدون استدلال فنی مطرح شده است. یا در بخش اختلال اینترنت در ایران او مدعی شده است: «در گزارش بخش اختلالها، ایراداتی وارد است از جمله اینکه چرا میزان قطعی در سالهای گذشته بررسی نشده تا بتوان تشخیص داد که روند قطعیهای لینک بینالملل یا شبکه انتقال بهبود داشته یا خیر؟ یا چرا مرجع وجود یک مشکل به جای داده فنی یک منبع گزارش رسانهاست!» در بخش محدودیتها هم البته امیرلاجوردی معتقد است بخش اعظمی از سایتهای فیلتر شده در دولت قبل بودهاست. او گفته: «در بخش دوم سانسور اینترنت در جهان، نویسنده درخصوص فیلترینگ صحبت میکند و اعلام میکند که ایران رتبه اول در دنیا را دارد اما اشاره نمیکند که از این وبسایتهای گزارش شده، چند درصد در دولت فعلی و چند درصد در دولت قبل مسدود شده است. بررسیها نشان میدهد که در تقسیمبندی ۱۰۰سایت بررسی شده ۵۱ سایت بدون مشکل، ۱۴ سایت تحریم و ۳۵ سایت فیلتر شده که۳۰ سایت در دولت قبل و پنج سایت در دولت سیزدهم فیلتر شده است!»