آشخور نیستیم!

امیر که در نیروی زمینی ارتش خدمت می‌کند، در این‌باره به جام‌جم می‌گوید برای این که یک سرباز بتواند دوره آموزشی خود را بخوبی سپری کند، باید در انجام کارهای شخصی و وظایف خدمتی‌اش سریع باشد. چراکه به گفته او، در این دوره مواقع بسیاری پیش می‌آید که سرباز ناچار است کارهای زیادی را در مدت زمان کوتاهی انجام دهد، به همین دلیل باید زرنگ باشد تا از سربازان دیگر عقب نماند و پیش چشم فرمانده به قول معروف تابلو نشود.

این سرباز وظیفه همچنین معتقد است که یک سرباز باید از نظر روحی و جسمی قوی باشد، تا هم بتواند مشکلات عاطفی ناشی از دوری خانواده و شهر و دیار خود را تحمل کند و هم از پس تمرینات سخت ورزشی و نظامی این دوره برآید. او تعریف می‌کند: ما در دوران آموزشی‌مان در هفته سه روز رژه داشتیم و سه روز دیگر ورزش صبحگاهی. یعنی به غیر از جمعه‌ها، هر روز صبح بیشتر از یک ساعت فعالیت بدنی می‌کردیم و این تازه به جز سایر فعالیت‌های بدنی ما در طول روز بود. به همین دلیل، یک سرباز باید توانایی جسمی انجام فعالیت‌های ورزشی و نظامی پرفشار در طول روز را داشته باشد.

خدمتگزاران آموزشی

فعالیت‌های ورزشی و نظامی تنها فعالیت‌های بدنی نیستند که یک سرباز آموزشی موظف به انجام آنهاست، بلکه در طول دوره آموزشی مسئولیت کارهای خدماتی بسیاری، از جمله تمیز کردن محوطه پادگان، آسایشگاه‌ها و سرویس‌های بهداشتی بر عهده سربازان گذاشته می‌شود. علاوه بر اینها، بسیاری از کارهای دیگر پادگان از جابه‌جایی بارها گرفته تا بنایی، باغبانی و کارهای فنی بر دوش سربازان آموزشی است و به همین دلیل، کسی که لباس سربازی می‌پوشد، باید بداند حداقل دو ماه ناچار است هر کاری را که از او می‌خواهند، بدون کوچکترین اعتراضی انجام دهد.

علیرضا که دوره سربازی خود را در نیروی انتظامی سپری می‌کند، در این باره به جام‌جم توضیح می‌دهد که در دوره آموزشی سربازان ناچارند کوچک‌ترین کارهای مربوط به گروهان یا گردانشان را خودشان انجام دهند. او می‌گوید: معمولا فرماندهان به سربازان خود توصیه می‌کنند که جز برای سلسله مراتب فرماندهی خود کار نکنند.

یاد خواب و خوراک خانه بخیر

مهم‌ترین چیزی که برنامه‌های یک پادگان به‌وسیله آن کنترل می‌شود، «برنامه سین» است که مخفف عبارت «ساعت یگان نظامی» است و در آن، جزءبه‌جزء برنامه‌های زمان‌بندی شده یک پادگان از بیدار باش تا خاموشی نوشته شده و همه سربازان و فرماندهان موظفند آن را رعایت کنند. مهم‌ترین جزء برنامه سین هم ساعت بیدار باش است و اگر در سایر اجزای این برنامه امکان تغییر وجود داشته باشد، هیچ‌گاه نمی‌توان تصور کرد که در یک پادگان آموزشی، ساعت بیدار باش تغییر کند و همه سربازان باید هر روز رأس ساعت مقرر از خواب بیدار شوند و همین بیدار شدن هر روزه ابتدای بامداد، جزو سخت‌ترین کارهای دوره آموزشی محسوب می‌شود. البته اگر نگهبان یا ارشدی که برای سربازان بیدار باش می‌زند، انسان دلرحمی باشد، سختی این بیدار شدن برای سربازان کمتر می‌شود، اما اگر او نیز بخواهد در بیدار کردن سربازان خشونت به خرج دهد، فشار عصبی این بیدار شدن برای سربازان دوچندان می‌شود.

بعد از صبح زود بیدار شدن، یکی دیگر از سختی‌های زندگی پادگانی که سربازان آموزشی خیلی زود باید به آن عادت کنند، وضعیت غذای پادگان است. احسان که در یکی از پادگان‌های سپاه پاسداران آموزش دیده است، در این زمینه به جام‌جم می‌گوید: اصولا در پادگان هر چقدر هم مواد غذایی خوب باشد و آشپزها تلاش کنند غذای خوبی درست کنند، بازهم بهترین غذای پادگان معمولا از بدترین غذایی که در منزل گیر یک سرباز می‌آید، نامناسب‌تراست. البته همه این سختی‌ها جزو شیرینی‌های دوره آموزشی است و اگر این مسائل نباشد سربازی معنا و مفهوم خود را از دست می‌دهد و دیگر دلیلی برای ترس از آن وجود ندارد. از سوی دیگر باید گفت اگر یک سرباز بتواند چه در دوره آموزشی و چه در دوره خدمت در یگان، خود را هر چه سریع‌تر از نظر روحی و جسمی با شرایط جدید وفق دهد، دیگر سربازی نه‌تنها جای هیچ ترس و نگرانی ندارد، بلکه دوره‌ای است شیرین برای کسب تجربه‌های ارزشمند و آشنا شدن با آدم‌هایی از فرهنگ‌های مختلف و یادگیری مهارت‌های گوناگون.

امان از نگهبانی

نگهبانی دادن را می‌توان به عنوان یکی از سخت‌ترین کارهای دوره خدمت معرفی کرد، چراکه در هنگام نگهبانی سرباز باید چند ساعت به تنهایی روی یک برجک یا پشت یک سنگر یا جلوی در یک ساختمان، خود را در حالت آماده‌باش نگه دارد و حواسش به اطرافش جمع باشد و به موقع ایست بکشد و کلمه عبور بخواهد. علاوه بر اینها، نگهبان حق ندارد که سر پُست چیزی بخورد یا بنشیند یا مطالعه کند، زیرا اگر هر کدام از این کارها را انجام دهد و افسر نگهبان ببیند، ممکن است برایش گران تمام شود.

از سویی دیگر، نگهبانی 24ساعته است و یک نگهبان در طول یک شبانه‌روز باید حداقل هشت ساعت سر پُست حاضر شود و هشت ساعت در حالت آماده باش بماند و باقی ساعات هم وضعیت کامل خود را حفظ کند و پوتین را از پایش در نیاورد.

همدل باش، سرباز ...

آموزشی، دوره یادگیری مهارت‌های زندگی جمعی است. چراکه در این دوره، سرباز باید شب را در کنار صد تا 200 نفر دیگر در یک آسایشگاه بزرگ به صبح برساند و این در حالی است که سهم او از این آسایشگاه فقط یک تخت فلزی کوچک است. سرباز در این دوره باید در کنار همین تعداد که گروهانش را تشکیل می‌دهند، زندگی کند و به کلاس برود و خلاصه دو ماه از زندگی خود را سپری کند.

بنابراین یک سرباز باید یاد بگیرد که چطور در کنار این همه آدم دیگر که ممکن است از چند فرهنگ مختلف و با سنین متفاوت و با سطح سوادهای گوناگونی باشند، رفتار مسالمت‌آمیزی داشته باشد و بتواند مناسب‌ترین آنها را برای دوستی با خود انتخاب کند و در عین حال با دیگران دشمنی نکند تا در این دو ماه با شخصی دچار اصطکاک نشود.

محمدحسین خودکار

جامعه